7-8 dec Franz Josef Glasier & Punakaiki

Reisverhaal door: Sigrid

Dond 7 dec. Franz Josef

We worden weer vroeg gewekt door gestommel van onze buren. Niet erg want we moeten hier in het hostel zelf ons eigen ontbijt gaan maken 😕(je raakt er verdomd snel aan gewend niets zelf meer te hoeven maken en lekker aan te schuiven bij elke maaltijd. Ik denk dat ik Nino maar ga vertellen dat ik niets meer kan dus dat hij de taken maar moet overnemen 🤣). Boterhammetje roosteren en yoghurt met muesli maken was zo gepiept. Helaas moet een ieder ook z’n eigen afwas doen 😒.. alle waar naar zijn geld natuurlijk...  

Na een paar uurtjes aan ons blog en foto’s gewerkt te hebben gaan we op pad naar de gletsjer. De Franz Josef Glacier Valley wandelroute eindigt aan de voet van de gletsjer en start op de parkeerplaats halverwege de naastgelegen berg. De wandelroute zou 1,5 uur moeten duren.... Het is inmiddels 27 graden geworden dus we gaan met hoed en water op pad. Het gaat ons minder af dan we van onszelf hadden verwacht 😱of het door de warmte komt of doordat we inmiddels een beetje moe beginnen te raken is ons onduidelijk. We lopen op ons gemakje en maken weer prachtige foto’s met de blauwe lucht. Bij terugkomst trakteren we onszelf op koffie met een heerlijke walnoten-worteltaart. Zo’n groot stuk dat zelfs wíj hem niet op krijgen en de helft meegaat in een doggybag. Gelukkig doen meer mensen dat hier. 

In de middag chillen we wat op onze kamer. Om de haverklap vliegt er een helikopter voorbij die naar de gletsjer vliegt. Zonde van de rust in het dorp maar kennelijk mooie business hier. 

Reisverhaal door: Lucienne 

8 dec. van Franz Josef naar Punakaiki

We hebben gisteravond voor de 2e keer heerlijk gegeten bij Snake Bites. Dit keer kiezen we voor nasi goreng met kipsaté. Het is voor het eerst dat we het ergens op de menukaart zien staan. Het was voortreffelijk klaar gemaakt. 😋

Daarna een paar boodschappen bij de enige supermarkt in het dorp 😈 maar daar is iets goed mis. De temperatuur binnen is warmer dan buiten, wij durven hier geen etenswaren mee te nemen 🤢

Ik hoest er inmiddels aardig op los en als ik vanochtend wakker word is mijn stem toch zeker 3 octaven gezakt. Sigrid denkt dat ze naast een man 🕺🏼wakker wordt 😅

Vandaag weer zo’n drie uur rijden naar de volgende bestemming Punakaiki. Gister was het hier nog onbewolkt 32c maar nu toch aardig bewolkt. Prima weer voor in de auto en we gaan ook naar mooi zonnig weer toe rijden.

Het eerste deel van de route is weer bergachtig maar dan volgt een heerlijke route langs de westkust. Ook vandaag weer onze gebruikelijke koffiestop en daar staat buiten een bord dat ze naar possum huiden 😢 vragen. Ook weer nieuw voor ons. We hebben wel veel dode aangereden possums onderweg gezien.  

We maken een picknick stop op een fantastische plek, het lijkt wel de Great Ocean Road van Australië maar dan begroeit met groen. Met het naar boven rijden langs de westkust verandert het naar een meer tropisch klimaat. Dit is te zien aan de natuur met de vele palmbomen en varens. 

Aangezien we de vorige rijdag over zoveel diverse bruggen zijn gereden gaan we ze vandaag voor de grap eens tellen. We komen uit op: 37 bruggen.

De B & B (The Rocks) die we voor vannacht hebben geboekt moet op een fantastische locatie liggen, alleen onze Tom (al 6 weken onze beste vriend) kan het adres niet vinden. Co-piloot Sigrid vraagt de weg en dan hebben we het snel gevonden.🕵🏼‍♀️

Wauw, wat een plek en uitzicht! Uitzicht op de Tasman zee. We hadden eigenlijk de kamer op de parterre uitgezocht (met 2 aparte bedden) maar we zijn de enige logees vannacht en we mogen een andere kamer uitzoeken op de 1ste etage. Prachtige kamer, echter met een 2-persoonsbed. Brutaal mens heeft de halve wereld, dus vragen we of we de andere kamer met het 2-persoonsbed ook mogen gebruiken. Dat mag gelukkig, wat een luxe! 💋💄💅🏻🤳🏻

De eigenaar informeert ons over diverse wandelroutes maar Sigrid en ik kijken elkaar veel betekenend aan: we kunnen het woord ‘wandelroute’ en ‘hike’ niet meer aan. Vol goede moed zijn we de afgelopen weken diverse routes gestart maar viel het door het warme weer erg zwaar. Waar wij normaliter de kilometers makkelijk maken, hebben wij (zelfs op korte routes van nog geen 2 km) meer dan eens gewenst:

Een zuurstof apparaat
Een bodybuilder die ons terug draagt
Are we there yet
Een helikopter die ons ophaalt

We rusten lekker een beetje uit en rijden dan terug naar het ienie mienie centrum en daar is ook het wandelpad naar de Pancake Rocks (zien eruit als gestapelde pannenkoeken en de Black Holes (daar waar de zee woest inslaat, de zee is echter zo kalm als wat, dus niet veel spektakel). We maken weer wat schitterende foto’s en wat zien wij daar ineens voor de kust “Dolfijnen”. 🐬🐬🐬Een stuk of drie. Terwijl we aandachtig naar ze kijken, komen de Sand Flies het weer verpesten. Ja, hoor weer een paar bulten op onze benen erbij. 😤

Dan bij 1 van de 2 cafés wat eten terwijl er live muziek is van een jamsessie. (Bij jamsessies in NL spelen er meerdere muzikanten samen, hier speelt er steeds een persoon een paar nummers). Heel lang houden we het niet vol, niet vanwege het tijdstip maar meer vanwege de klank 🙉.

Dan maar weer even het reisblog schrijven en de foto’s uitzoeken en plaatsen, aangezien we hier goede wifi hebben.

Morgen wordt een zware/lange dag 🚘 ca 5-6 uur rijden naar Kaikoura. Vanwege de aardbeving van vorig jaar zijn bepaalde wegen nog niet open en hebben wij ons reisplan helaas iets moeten aanpassen.

Zondag staat een boottocht om Walvissen 🐋 te spotten op het programma. 

Vandaag zijn we al 6 weken onderweg en morgen gaat onze laatste week in 😢

Je blijft hier overspoeld worden met prachtige natuur! Gelukkig hebben wij ons blog en de foto’s, anders weet je het niet meer.